Alle eerdere pogingen waren waardeloos. Waarvoor .. en vooral voor wie .. en waarom, allemaal vragen. De motivatie was er wel, maar half.
Ik heb het over afvallen. Elke vrouw is ontevreden over haar gewicht, uiterlijk of whatever. Ben je dun, dan wil je dunner zijn. Heb je donkerblond haar, dan wil blond. Heb je krullen, dan wil je stijl. Heb je grote borsten, dan wil je grotere.
De afgelopen jaren heb ik regelmatig geworsteld met m’n gewicht. Als ik in een “fuck-it” fase zat, kon het niet schelen dat ik een buikje en dikke kont had. Dan zat de kleding maar iets strakker. En als ik in een “oh-damn” fase zat, dan werd alles weer wijder. Meestal kwamen de “oh-damn” fases na een dagje winkelen.
Op dat vlak ben ik wel echt een vrouw, niets stond mooi, alles zat strak, grote maten zaten als een vuilniszak om je heen. Dan kwam ik gedeprimeerd thuis en troostte ik mezelf met een reep chocola. Niet om nóg dikker te worden.. neen, het is wetenschappelijk aangetoond dat er vrolijkheidsstofjes zitten in chocola. En daar was ik levend bewijs van.
Tot ik een keer in de spiegel keek.. en de details zal ik jullie besparen.
Ik ben toen in rehab gegaan.. choco-rehab. Ik stond het mezelf alleen toe tijdens de maandstonden. In die periode ben ik 15kg afgevallen. Alleen door het stoppen met chocola (en chips).
Dat was goed, voelde goed, en nu moet ik verder. In een gesprek met een goede vriend werd me ineens duidelijk dat ik niet het afvallen als doel moest hebben, maar het fit zijn. Afvallen is dan een mooi bijkomstigheid, hoewel ik stiekem toch wel op de weegschaal ga staan en concludeer dat er nog eens 7kg eraf is. Maar daar viel voor mij het kwartje.
Het fit zijn, voor mezelf en voor m’n meiden. Geen ziekte, vermoeidheid, lusteloosheid..
Dit heeft ertoe geleid dat ik ons had opgegeven voor de avondvierdaagse via school.
De meiden waren de eerste dag zo kapot. M’n oudste wilde opgetild worden, de jongste trok het nog redelijk. “IK kan het niet!!” Riep m’n oudste steeds..
Ik nam haar bij me, en legde haar uit: “Ik kan het niet, bestaat niet als je het niet 100x hebt geprobeerd. Ik GELOOF ik jou! Jij kan alles, als je maar doorzet!”
De dagen daarna liep ze alsof ze nooit anders had gedaan. Elke avond pepte ik ze op beide op met complimenten over hun kunnen, mijn vertrouwen erin, en een fijne voet- en beenmassage. Ze deden het!
M’n oudste wil graag haar zwemdiploma halen, maar durft niet onder water te zwemmen door het gat. Terwijl ze dit 1x wél heeft gedaan. Hier ligt nog een mooie uitdaging voor ons beide in.
Tegenwoordig maak ik veel km’s al wandelend. Ik wil boven mezelf uitstijgen.. mezelf overtreffen, excederen, verbazen, verbeteren, en dan uiteindelijk de Nijmegen4daagse meelopen, volgend jaar!
Dit is al jaren een wens, en nu gaat het gebeuren. Ik ben vastberaden en onbuigzaam, zonder door te slaan. Voor mezelf.. maar vooral voor m’n meiden!
5 reacties op “vastberaden en onbuigzaam”
Volgende stap…de marathon!
Pas maar op met je zelf uitstijgen, overtreffen, excederen, verbazen en verbeteren. Een super vrouw is ook niet alles 🙂 *grapje*
We gaan al die geexcedeerde belevenissen hier met smunk volgen, succes! 😉
@ G.. Marathon.. meh.. als ik ooit 60kg weeg
@ Mike.. M’n doel is niet supervrouw te worden, maar ik wil alles achter me laten, en dat soort dingen 🙂
@AmoorahNL je denkt verkeerd ;-)je kan niets achterlaten en aan de toekomst denken is ook een illusie, wordt toch altijd anders dan je in gedachte hebt.
Het enige wat is, is het moment van het NU, nu is het enige moment waar je leeft en je leven zich afspeelt. Niet straks of gisteren.
Het is moeilijk, maar soms handig en een manier om al je problemen op te lossen, aangezien NU, altijd wel een best moment is. Het zijn altijd de gedachtes die achteruit of vooruit gaan die de boel verpesten, terwijl ze voor het huidige moment meestal niet relevant zijn…
@madbello Oneens. Ik hoop de 4Daagse dit jaar voor de 10de x te lopen. Ik heb sinds 2000 zo’n 1200 km per jaar gelopen en een borst vol wandelmedailles vergaard. Maar ik heb overgewicht en zal nooit makkelijk lopen. Ik haat wandelen. Maar ik houd erg van gewandeld hebben, omdat je jezelf dan overwonnen hebt. En wandelen heeft mij geleerd dat je, als je in jezelf gelooft en doorzet, wel degelijk kunt bereiken wat je wilt. Het kan ook mislukken maar dan heb je het tenminste geprobeerd. Ik leef in het nu, maar heb nooit geen plannen voor de toekomst. There is no future but what we make for ourselves.