Categorieën
Opgelucht Seks Teksten

Moslims, hou op elkaar de maat te nemen

Deze blogpost is eerder verschenen op FrontaalNaakt.

Vorige week zondag was het zover, toen werd de eerste aflevering van de documentaireserie over vrouwen in de islam, ‘Seks en de Zonde‘ uitgezonden, waarin ik werd geïnterviewd.

Eén van de redenen om mij te vragen was dat ik een internetblog heb, waarin ik heel open en soms provocatief beschrijf wat mijn levensvragen en worstelingen zijn. Het ging niet om een voorbeeld (Kijk, zo moet het!) of om een heldin (Zij doet het perfect!) of een slachtoffer (Zie je hoe erg de islam vrouwen onderdrukt?), maar om een persoonlijk verhaal van de innerlijke worsteling die we allemaal kennen, maar waar niet over gesproken kan en mag worden. Over de regels van de islam waar je je als persoon niet altijd of maar gedeeltelijk in kunt vinden, daar ging het over.

Hoofddoek verplicht

Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik doe liever een voordracht op een podium met duizend man dan dat ik mezelf op een breedbeeld-TV zie, bedacht ik me. Mijn vriend Paul was bij me en dat vond ik fijn.

Tijdens en na de uitzending volgde er een tsunami van complimenten en lieve woorden aan mijn adres. Ik bleef stil. Zulke momenten maken dat ik even word lamgelegd. Complimenten. Altijd nog vreemde gewaarwordingen, waar ik moeilijk mee kan omgaan.

Die avond kreeg ik een telefoontje van mijn moeder. Dat ze het dapper vond dat ik mijn verhaal op televisie durfde te vertellen. Maar de volgende dag kwam ze deels terug op haar woorden. Ze was bijgepraat en begreep nu meer waar het over ging. Ze vond het jammer dat ik in haar ogen de islam te schande maakte. En ze probeerde me te overtuigen van de verplichting in de koran om een hoofddoek te dragen. Ik verweerde me rustig, door te zeggen dat die verplichting een interpretatie was. En dat ik een hoofddoek een keuze vond.

Aandachtsgeile hoer

Opnieuw drong het besef tot me door dat er zo’n ongelooflijk groot gat tussen ons zit. Behalve de generatiekloof gaapt er ook een sociaal-maatschappelijke kloof en is er een taalbarrière, die ervoor zorgt dat alles niet altijd even goed wordt begrepen en uitgelegd kan worden.

Het doet me soms denken aan het opsteken van je duim in Griekenland. Hier betekent het: Goed gedaan! En daar betekent het ‘t zelfde als hier een opgestoken middelvinger. Zo zijn er meer dingen waar ik – en ik denk mijn moeder ook – zich over blijven verbazen.

Over het algemeen waren de reacties over mijn optreden erg positief. Maar er zaten ook hele negatieve reacties tussen. “Aandachtsgeile hoer.” “Schijnheilige.” “Noemt zij zich moslima?” “Ik vind haar niet representatief.” “Ze is een racist, hebben jullie haar andere blog over Marokkaanse mannen gelezen?”

Bespreekbaar maken

Ik had het wel verwacht. Zoals met alles: je kunt het nooit goed doen.

Naar mijn idee ben ik oprecht, open en eerlijk geweest. Mijn intentie is en was om dingen bespreekbaar te maken die mensen (en ook moslims) het liefst onder een kleed wegvegen.

Ik ben al jaren tegenstander van een kop-in-het-zand-cultuur. Als er niet over gesproken wordt, bestaat het niet. Ondertussen raken jongeren en volwassenen in de knel met hun eigen geweten en handelen en kunnen ze nergens terecht. Door de hypocrisie is het vertrouwen in onszelf en onze mede-moslims verdwenen.

Ontkennen dat je seks hebt

Ik stel dit nu heel zwart-wit. Natuurlijk zijn er mensen die anders zijn, anders denken, anders leven enzovoort. Er is een islam, een interpretatie en er is een praktijk. En als mensen nu voor de verandering stoppen met te zeggen dat er binnen de islam dit of dat niet kan of mag, en als ze durven te erkennen dat die praktijk nu eenmaal niet altijd is wat de islam ons voorschrijft, dan zijn we echt al enorm ver!

Ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid in eerlijkheid en het stoppen van hypocrisie. Stop met andere moslims de maat te nemen. Het is hypocriet om te ontkennen dat je een relatie hebt en dat je seks hebt. Doe niet zo krampachtig over seks. Het is niet zo dat iets niet bestaat als je het maar verzwijgt.

Zoals een Marokkaans gezegde luidt: “Een kameel ziet zijn eigen bulten niet, maar alleen die van zijn vriend.”

Categorieën
Familie Opgelucht Seks Teksten

Ik wil geen Marokkaanse man

Dit stuk werd eerder gepubliceerd op Aicha Qandisha.

Door de jaren heen heb ik een enorme aversie ontwikkeld tegen Marokkaanse jongens en mannen. Als een vriendin me in vertrouwen nam en me vertelde hoe verliefd ze wel niet was, kwam mijn innerlijke Sherlock naar boven om excuses te zoeken schaamteloos kritiek op die jongen of man te kunnen leveren.

‘Heeft ie een baan? Nee? Dan wil hij misbruik van je maken.’
‘Belt ie je regelmatig? Nee? Dan heeft ie een andere vriendin.’
‘Mag je nog met vriendinnen omgaan? Nee? Dan wil hij je isoleren.’
Enzovoort, enzovoort.

Projectielbraken
Elke Marokkaanse man was mij een doorn in het oog; een klaploper, een parasiet, een leugenaar, een manipulator, een egoïst. Iemand die grenzen niet respecteert. En zo kan ik een hele pagina volschrijven.

Dat is niet zonder reden.

Ik was dertien jaar toen ik een soort van eerste vriendje kreeg. Mohamed. Mohamed was een lelijkerd. Grote neus, scheve tanden en hij sprak gebrekkig Nederlands. En ik had medelijden met hem en vond hem wel lief. We spraken stiekem af. Waar onze gesprekken dan over gingen, heb ik verdrongen. Hij rookte, en elke keer dat hij me een kus wilde geven, gaf ik hem mijn wang. Tot hij op een dag mn gezicht stevig vasthield en me vol op de mond zoende. Gevolg: projectielbraken. Of ja… Daar leek het wel op…

Na een paar maanden had ik het gehad met hem. Ik was afgeknapt op zijn overkomen, de rioollucht uit z’n mond, en het feit dat hij niet wilde stoppen met blowen. Elke ontmoeting was leeg, omdat er niets uit hem kwam qua ideeën over de wereld en gedachten over het leven. En ja, dat vond ik al belangrijk op mijn dertiende.

Mo2
Nadat het uit was, kreeg ik van iedereen in mijn omgeving de vraag waarom ik toch met hem had geneukt. Perplex was ik, omdat daar totaal geen sprake van was. Het idee alleen al.

Woest was ik, maar ze mochten erin stikken van me. Later kwam ik Mo tegen. Hij vertelde me trots dat hij was gestopt met roken. Hij blowde nu alleen nog maar. En oh ja: ‘Sorry dat ik mensen heb verteld dat we geneukt hadden.’ Hij was boos. Of ik weer verkering wilde.

Rond m’n vijftiende ontmoette ik Mohamed II. Mo nummer 2 woonde in Amsterdam, was een stuk ouder (26) en iets knapper dan Mo nummer 1. Mohamed werkte op Schiphol in de horeca. Ik liep altijd ver achter mijn ouders om zo Mo2 een kans de geven me te versieren. Hij kwam op een dag op me af en zei: Ewa zzzzin, je bint icht shhhhgoenhaid! Vertaling: ‘Zo dan knapperd, je bent echt een schoonheid.’

Ik voelde me gevleid. Vraag me niet waarom. Maar ik zag ons al: huisje, boompje, beestje… Noem het naïviteit. Dommigheid. Hormonen. Whatever, ik was op slag verliefd.

Tippelzone
Hij gaf me zijn nummer en zodra ik de kans had, rende ik naar de dichtstbijzijnde telefooncel om hem te bellen. Hij vroeg of ik zin had een keer met hem een film te kijken, gezellig samen naar de bios. En daarna wat eten. Klonk absoluut veelbelovend, echt een heer. Ondanks zijn gebrekkige Nederlands, kon ik hem wonderbaarlijk genoeg verstaan.

Aangekomen in Amsterdam moest ik achter het station op hem wachten. Hij zou me dan ophalen met zijn auto. Een Golf. What else? Twee mannen kwamen op me af. Wat ik ‘ervoor’ vroeg. Mijn hersenen vlogen alle kanten op. Op zoek naar kennis over wat deze mannen zouden kunnen bedoelen. Wist ik veel.

De tweede man was een engerd, dus ik rende weg. Gelukkig op tijd ‘gered’ door Mo 2. Een week later las ik in de krant dat Amsterdam de tippelzone wilde opheffen.

Mohamed reed naar ‘zijn huis’. Bleek later een geleend huis te zijn, van een vriend van hem. Op de vraag waarom we niet naar de bioscoop gingen, vertelde hij dat er geen plek meer was. Om me vervolgens op de bank aan te randen. Ik schopte hem van me af, sloeg hem in z’n gezicht en wist het huis uit te vluchten. Na aan één stuk gerend te hebben kwam ik aan op station Lelylaan. Ik kwam laat thuis en helaas waren m’n smoesjes op dat moment op.

Marktplaats voor illegalen
Nummer drie was, hoe kan het ook anders, weer een Mohammed. Hij woonde in Leiden en ik had hem leren kennen op een bruiloft. Toentertijd was dat de marktplaats voor illegalen om een meid te vinden. Kwam ik later achter. Mo 3 was ook illegaal. Maar dat vond ik niet zo erg. Mijn leven op dat moment bestond uit één gedachte: zo snel mogelijk het huis uit kunnen. Dat kon alleen door te trouwen. Elke Marokkaanse jongen was een potentiële klant. We hadden een half jaar een vage relatie. We deden niets anders dan voor zijn deur afspreken, giechelen en zinloze gesprekken voeren. Hij sprak over trouwen, hoe hij me om mijn hand zou komen vragen, en wat voor huwelijk we zouden hebben. Hoe we onze kinderen zouden noemen en andere onzin. Diep van binnen wist ik dat het onzin was, dat het een vlucht was van de thuissituatie. Maar de aandacht was wel fijn, en het fantaseren was ondanks dat het onrealistisch was, wel prettig.

Op een woensdag raakte ik in gesprek met het meisje naast me in de bus.
‘Oh leuk dat je ook een Marokkaanse vriend hebt.’
‘(…)\’
‘Toevallig dat hij ook Mohammed heet.’
‘(…)’
‘Ohja? Die van mij woont ook in de Merenwijk!’
‘(…)’
‘Hier een foto van de mijne. Heb jij ook een foto van jouw Mohammed?’

Sandra, zo bleek ze te heten, pakte in shock een foto van haar Mohammed. We bleken dezelfde man te daten. We spraken af hem hiermee te confronteren. Diezelfde dag stond ik voor zijn deur. Hij was geschrokken van mijn aanwezigheid, omdat hij Sandra verwachtte. Ik spuugde zo hartgrondig in zijn gezicht dat hij eruit zag als een blobvis. Ondanks dat mijn beeld van de Marokkaanse man in m’n jeugd al gruwelijk verpest is, had ik hem toch een kans gegeven dat beeld te herstellen, met als resultaat dat ik zwoer nooit meer een Marokkaanse man als partner te willen.

Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde en er zijn geweldige Marokkaanse mannen. Ik ken ze. Ze zijn fantastisch. Zolang we gewoon vrienden zijn.

Categorieën
Gedichten Opgelucht Seks Teksten

Verhit

Prachtige ogen prikken dwars door me heen