Eigenlijk ben ik erg slank geboren. En ook zo gebleven tot m’n 18jr. Met m’n magere lijf, lag ik dan te bakken op de Marokkaanse stranden. Al m’n tantes en nichtjes jaloers, omdat ik kon eten wat ik wilde… ik bleef zo dun als die tafelpoot van m’n oma.
Eigenlijk begon ik pas aan te komen toen ik m’n man leerde kennen. Dit ging heel geleidelijk, het begon bij de twix, toentertijd Raiders (oldskool). Uit eten, eten bij ouders enz. De Surinaamse cultuur staat o.a. bekend om al het lekkers en wat ik even ontzettend blij dat m’n schoonvader de beste kok is die ik kende. Ondertussen vlogen de kilo’s eraan… maar niet dramatisch.
Toen ik op de 70kg, was ik het zat en greep in. Dag en nacht zat ik op de sportschool. Ik was zo verslaafd aan m’n hometrainer, steps en crosstrainer dat ik tot vechtens toe van alles deed om erop te kunnen. Die periode was ik nog slanker dan toen ik trouwde. M’n trouwpak (ik wilde geen jurk, was te standaard) was me te groot. Toen gebeurde er iets drastisch in m’n leven waardoor ik het niet meer kon opbrengen om te sporten. Sinds die tijd is de stekker eruit gegaan.
Mijn eerste zwangerschap zorgde door pre-eclampsie voor niet goed werkende nieren, waardoor m’n lichaam al het vocht vasthield. Op gegeven moment kon ik per week wel 10kg bijschrijven. Maar goed, dat is weer een ander verhaal. Waar het op neerkomt is dat sindsdien m’n gewicht enorm is gaan pieken en maar weinig meer is gaan dalen.
M’n vriendin zei me laatst nog: “Amoorah, zou het niet iets psychisch zijn, dat je eet om iets weg te drukken”. In een altijd voortdurende ontkenningsfase (wetende dat m’n vriendin ergens de waarheid sprak, maar ook dat m’n chocoladeverslaving maar eens afgelopen moest zijn) heb ik gezegd niet meer open te staan voor hulp van psychologen en psychiaters. Ik hou van m’n lichaam, al ben ik volslank, vind ik mezelf mooi! Maar ik weet dat ik dit gewicht niet langer moet vasthouden. Dit is gewoon iets wat tijd nodig heeft. Na regen komt zonneschijn!
Terwijl de wandelaars tijdens de Nijmegen 4daagse lachend als een boer met kiespijn naar de camera’s zwaaiden, kreeg ik plots zo’n enorme zin om daar te zijn. En áls ik ergens enthousiast over ben, dan ga ik er ook écht voor. Sinds die tijd wandel ik 3 a 4x per week, krijgt m’n tong worteltjes ipv chocola te verwerken, zuip ik mezelf klem door water en sta ik dagelijks op de weegschaal.
Ik heb me dan ook vol trots voorgenomen om m’n afslanktraject te delen met ieder die het wil weten. Vanochtend gaf m’n weegschaal aan dat ik deze week 3kg lichter ben. YES!!! Ik zal elk weekend een kort verslagje doen van het aantal verloren kilogrammen.
Uiteindelijk is m’n voorlopige doel een kwart van m’n gewicht nu eraf te krijgen.
Ik ben zo blij en trots op m´n tutzusjes. Het zijn echt een tuttenbellen van hier tot ginder. Dan weer een nieuw gezichtscreme van Clinic. Of zoals vandaag: “Hey Amoorah, heb je H2O weleens geprobeerd? Het is heerlijk, wordt meteen opgenomen door je huid bla bla bla”