Na een lange dag trainen ben ik erg blij weer naar huis te mogen. Onderweg terug naar huis keek ik al op tegen weer een avond kinderen ophalen, eten geven, in bad, tandjes poetsen, in bed.
Meteen na dat gedacht te hebben, voel ik de schaamte alweer… ´foei Amoorah, wat een slechte mama ben je. Mis je je lieve meiden niet eens?´
Ik besluit op dat moment m´n hoofd te legen… Almere Buiten ga ik eraf en rijd binnendoor via de Oostvaardersplassen, 60km/h. Langzaamaan, even opladen voor een drukke avond. Bij m´n schoonouders aangekomen, krijg ik de allerliefste knuffels van m´n schatjes. Is dit mijn verdiende loon voor m´n stiekeme gedachte even niet te willen zorgen voor… ?
Ondertussen klimt de oudste op m´n schoot en vraagt met de liefste stemmetje of ik haar wil helpen. De jongste komt naast me staan en vertelt me hoe haar dag was, laat me haar mooie staartjes zien en wil me zoenen.
Onlangs las ik een stukje op internet over dé supermama. Het begon al met: ´de supermama is slank´… M´n idee van NIET een supermama zijn, werd bij de eerste zin al bevestigd. Vervolgens vertelt de schrijfster van dit stuk: ´….goed gekleed, altijd op en top verzorgd, altijd vrolijk, maken carrière, hebben een perfect gezin en een mooi ingericht huis. Ze schreeuwen nooit tegen hun kinderen, zetten ze niet voor de tv, hebben sowieso engelengeduld, koken biologisch, bakken taartjes en maken alle traktaties uiteraard zelf. Staan voor iedereen klaar, werken hard, zeuren nooit, managen het huis en de agenda, zijn lieve moeders, spannende echtgenotes, trouwe vriendinnen en loyale werknemers of hebben minimaal een eigen bedrijf. ´
Als het iets is waar ik niet aan wil, is het een supermama zijn. Zeg… ik ben ook maar een mens. De ene keer vrolijk, de andere keer strontsjagerijnig. De ene keer spreek ik mn kinderen op ooghoogte en leg ik ze geduldig uit. De andere keer schreeuw ik dat ik het spuugzat ben en dat ze hun grote mond even moeten houden. Kortom, genoeg zwaktes in mijn mamabeing. Vroeger, toen ik pas mama was, wilde ik alles perfect doen. Maar dát loslaten geeft zoveel adem, waardoor ik véél aardiger kan zijn naar mn kinderen en naar de rest van de mensheid. Het niet willen voldoen aan de hoge eisen die aan de supermama verbonden zijn, geeft zoveel ruimte, waardoor ik veel vrolijker ben, me beter kan inzetten in alles en meer. Ik ben gewoon goed genoeg.
Het wezen van een goed genoeg moeder, maakt mij een echte supermama.
Als ik m´n meiden zeg dat we naar huis gaan, biedt m´n schoonmoeder lief aan, dat ze ook wel mogen blijven logeren…… Ik twijfel geen moment, Supermama zijnde!!
(bron: http://www.femalefactor.nl/blogs/ben-jij-een-supermama)
