Categorieën
Opgelucht

Hoog bezoek

Ik hoorde het getik van de regen op de ramen van mijn slaapkamer. Zacht en gemoedelijk. Het was stil in huis. Opvallend stil. Ik was even uit mijn bed gekropen om te plassen, en kwam er beneden achter dat mijn ouders opnieuw niet thuis waren. Vaak gingen ze weg, op bezoek bij kennissen. Ik was er inmiddels aan gewend geraakt. Dan bleef ik wakker tot ze thuiskwamen. Stel dat er iets zou gebeuren, een inbreker, of er zou brand ontstaan, terwijl m’n broertjes en zusjes sliepen. Ik kon het dan niet laten op de bank door een kleine opening in de gordijn naar buiten te gluren. Eindeloos, tot ze weer thuiskwamen. Dan rende ik vliegensvlug naar boven. Dit hoefde niet meer. Gelukkig?

Ik vroeg het me af. Zo blij was ik niet met zijn komst. In het begin moest ik wennen aan zijn aanwezigheid. Hij, mijn oom, was wel aardig, nam ons mee naar een speeltuin. Soms gaf hij een gulden, dan mochten we een chocoladereep halen.

Na 2 maanden bij ons thuis, sprak hij weer vloeiend Nederlands, hij had een paar jaar geleden ook in Nederland gewoond. Ik zat regelmatig bij hem op zolder, ik zat in de pubertijd en was nieuwsgierig naar zijn bezigheden en verhalen. “Die vrouwtjes willen me, en ik ben heel goed!”, wist hij me te vertellen. Waar hij goed in was, moest ik naar gissen.

“Waarom ben je eigenlijk naar Nederland gekomen? Hoe verdien je je geld als je geen werk hebt?”, vroeg ik geïnteresseerd. Hij kon mij dan glimlachend geruststellen dat hij kwam voor de papieren. “Trouwen met een “mooi blond wijfie”, lekker [hij maakte een onbegrijpelijk klapgebaar met z’n handen] en als ik m’n papieren heb, weer scheiden”. Ik knikte dan half begrijpend.

Hij nam me steeds meer in bescherming tegen m’n ouders. Als ik weer tien minuten te laat thuiskwam, verzon hij een excuus. “Laat haar, ze moest nog wat doen op school. Ja ik ben al gaan controleren,” zei hij dan. Ik was verbaasd over hoe mijn ouders smolten onder zijn handen, maar tegelijkertijd kwam het mij goed uit en maakte ik er gebruik van. Ik had een bondgenoot, en hij zou me niet verraden. Ik kon nu veel meer doen, had meer vrijheid.

Op de zolder, draaide hij muziek en rookte hij met het raam open. Het stonk! Ik vroeg of alle sigaretten zo stonken. Dat was niet het geval en bood me een Marlboro sigaret aan. Ik stamelde dat ik niet rook, maar hij drong erop aan. Beloofde me niets te zullen vertellen aan mijn ouders: “Hier probeer maar. Voor deze [en hij wees naar de joint tussen zijn vingers] ben je nog te jong.” Mijn eerste sigaret ging gepaard met een uren- zoniet dagenlange hoestbui. Maar ik moest en zou roken, het was immers stoer en het mocht van mijn oom.

De volgende dag moest ik naar school. Ik had een hekel aan school, werd gepest door klasgenoten en zelfs een leraar stak zijn afkeer jegens allochtonen niet onder stoelen en tafels. “Palmbomen zie je hier ook weleens, maar die horen niet hier, net als jij!” zei de leraar Engels me op een dag. Tijdens mijn schoolpauze werd ik door een groepje meegevraagd naar het parkje bij ons in de buurt. We zouden een uur spijbelen, die rotzak van Engels zou ons toch niet missen.

Ik ging mee, bietste een peuk en dronk een slok bier, en kotste m’n avondmaal eruit.. Ik voelde me vrij, blij en stoer dat ik dit met m’n vrienden mocht meemaken. We lachten om elkaar, en zij lachten om mij. Ik had gezworen nooit meer bier te drinken. Het was gezellig, de zon scheen en de eendjes kwaakten in de vijver. Opeens voelde ik een hand op m’n schouder. Het was m’n oom. Voor ik maar iets kon zeggen voelde ik een harde klap in m’n gezicht.

De klap was zo hard, dat de afdruk van zijn vingers op mijn wang dagen daarna nog opgezwollen was. Ik moest meteen meekomen. Meisjes mogen niet als slettebakken met jongens in het parkje hangen. Een net meisje zoals ik moest thuiskomen als ik vrij was. Anders zou ik de eer van de familie bezoedelen. Het werd me duidelijk dat ik alleen vrijheid kreeg als hij me die gaf, niet als ík die nam. Die avond maakte hij het goed. Het speet hem, gaf me geld om de volgende dag nieuwe jeans te kopen. Hij loog tegen mijn ouders dat ik iets voor hem moest halen. Ik mocht immers niet zelf winkelen, wat wel begrijpelijk was op mijn jonge leeftijd.

Die bewuste avond liep ik naar beneden om te plassen, mijn ouders waren weer weg, naar vrienden. Ik liep de woonkamer in en op dat moment zapte mijn oom snel weg. In de overtuiging een fractie van mijn lievelingsclip te hebben gezien, vroeg ik hem terug te zappen.

Dit deed hij. Na een paar minuten drong het tot me door. Ik stond aan de grond genageld. Mijn hart sloeg over om vervolgens tot in mijn haarpuntjes te roezen… toen ik zag dat een naakte man en vrouw, bizarre bewegingen maakten. Voor mijn gevoel keek ik minutenlang. Zij zat op haar knieën en hij duwde met zijn hand tegen haar achterhoofd. Alsof het niet diep genoeg was. Ik voelde me ineens misselijk en betrapt toen het besef kwam, dat ik dit eigenlijk niet mocht zien. En ik rende naar boven…

Door Amoorah Kartoubi

Ik laat je alle hoeken van je hokjesgeest zien.

Kreeft van de 22e
Schrijfster
Performer
Gevoelig
Warm
Af- en aanwezig
MamAmoorah van 2
Muziek
Psychologie
Maatschappij

en verder is het erg lastig me te vangen in een “Over mij” hokje!

2 reacties op “Hoog bezoek”

Reacties zijn gesloten.